W przeciągu wieków, wraz z rozwojem sztuki dokonywała się zmiana myślenia i patrzenia na przedmioty codziennego użytku. Meble, ceramika czy tkaniny odzwierciedlały panujące w danej epoce nurty estetyczne. Nie zawsze były one jednak traktowane jako ich element. Dzisiaj, gdy wzornictwo artystyczne czy design, na stałe zagościły w programach nauczania uczelni artystycznych warto zadać pytanie: czy to już sztuka, czy ciągle rzemiosło?
Początków historii nowożytnej sztuki użytkowej należy szukać w czasach baroku. Umiłowanie do szczegółów i przerost formy nad treścią, tak charakterystyczny dla tej epoki sprawił, że meble i naczynia zdobiące pałace szlachty i domy mieszczan, powoli stawały się dziełami sztuki. Wielu meblarzy tamtego okresu, jak: Jean Goujon, czy Hugo Sambin, uważanych było za artystów, a komody, fotele i szafy wykonane w ich pracowniach znajdowały się w najlepszych domach całej Europy. Warto wspomnieć, że wiele obrazów, podziwianych dzisiaj w galeriach, początkowo zdobiło wieka skrzyń na ubrania, produkowanych właśnie tam.
Prawdziwy rozkwit sztuki rzemieślniczej przypadł na XVII i XVIII wiek. Wtedy to nazwy styli w meblarstwie i dekoratorstwie najczęściej tworzone były od władców, za których panowania powstawały. Cały artykuł o rzemiośle artystycznym >>>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz